Ο Γιάννης Βαρβέρης γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Ήταν ποιητής της γενιάς του ’70, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών. Στράφηκε στη λογοτεχνία, εκδίδοντας επτά ποιητικά έργα και μεταφράσεις από την Αττική Κωμωδία και την ξένη λογοτεχνία. Ανθολογημένη η ποίησή του έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Τo 1996 τιμήθηκε με το Kρατικό Bραβείο Κριτικής-Δοκιμίου, το 2001 με το βραβείο Καβάφη για την ποιητική του συλλογή Ποίηματα, 1975-1996, το 2002 με το βραβείο ποίησης του περιδικού Διαβάζω για την ποιητική του συλλογή Στα ξένα και το 2010 με το βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Πέθανε το 2011. Έργα του είναι: Έν φαντασία και λόγω (1975), Το ράμφος. Εν φαντασία και λόγω (1978), Αναπήρων πολέμου (1982), Κρίση του θεάτρου A΄, 1976-1984 (1985), Ο θάνατος το στρώνει (1986), Πιάνο βυθού (1991), Κρίση του θεάτρου Β΄, 1984-1989 (1991), Ο κύριος Φογκ (1993), Πλατεία θεάτρου (1994), Κρίση του θεάτρου Γ΄, 1989-1994 (1995), Άκυρο θαύμα (1996), Ελληνική ποιητική ανθολογία θανάτου του εικοστού αιώνα (μαζί με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου, 1996), Σωσίβια λέμβος (1999), Ποιήματα, 1975-1996 (2000), Στα ξένα (2001), Κρίτων Αθανασούλης: μια παρουσίαση (2001), Κρίση του θεάτρου Δ΄, 1994-2003 (2003), Κόψε. Μικρός χαρτοπαικτικός οδηγός (2004), Πεταμένα λεφτά (2005), Ο άνθρωπος μόνος (2009), Κρίση του θεάτρου Ε΄, 2003-2010 (2010), Βαθέως γήρατος (2011), Η λογοτεχνία ως σινεμά (με τους Σωτήρη Κακίση και Γιώργο Πανουσόπουλο, 2011), Κρίση του θεάτρου ΣΤ΄, 2010-2011 (2013), Ζωή στα σύννεφα (2013).
