Ο Θεόδωρος Σκαλτσάς σπούδασε φιλοσοφία και μαθηματικά στο Duke και στο Brandeis και μεταφυσική στην Οξφόρδη, όπου έλαβε το διδακτορικό του. Δίδαξε στην Οξφόρδη και διετέλεσε ερευνητής στα πανεπιστήμια του Harvard και του Princeton, ενώ η έρευνά του υποστηρίχθηκε από τη Βρετανική Ακαδημία. Είναι καθηγητής αρχαίας φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Είναι επίσης ο Διευθυντής Μελέτης του διεθνούς ερευνητικού σχεδίου ΑΡΧΕΛΟΓΟΣ που μεθοδεύει την ανάλυση και το σχολιασμό των αρχαίων ελληνικών φιλοσοφικών κειμένων με ηλεκτρονική βάση πληροφοριών. Έργα του είναι: Αριστοτελικόςρεαλισμός (επιμ., 1993), The Golden Age of Virtue: Aristotle's Ethics (1993/2010), Unity, Identity, and Explanation in Aristotle's Metaphysics (1994), Substances and Universals in Aristotle's Metaphysics (1994), Argument Analysis of Aristotle's On Generation and Corruption (1998), The Philosophy of Zeno of Citium (2002), The Philosophy of Epictetus (2007).
