O José Maria de Eça de Queirós γεννήθηκε το 1845 στην Πορτογαλία. Σπούδασε νομικά και αρχικά εργάσθηκε ως δημοσιογράφος. Αργότερα, ακολουθώντας τη σταδιοδρομία του διπλωμάτη, έζησε στην Αβάνα, στο Μπρίστολ και το Νιούκαστλ. Πέθανε το 1900, πρόξενος πλέον, στο Παρίσι. Από τα φοιτητικά του χρόνια άνηκε σε μια ομάδα διανοούμενων που ζητούσαν τον εκμοντερνισμό και τον εξευρωπαϊσμό της πορτογαλικής κοινωνίας καθώς και τη στροφή των γραμμάτων προς το ρεαλισμό και τα σύγχρονα ρεύματα. Έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, νουβέλες και επιφυλλίδες. Έργα του είναι: O Mistério da Estrada de Sintra (1870), O Crime do Padre Amaro (1875), A Tragédia da Rua das Flores (1877-78), O Primo Basílio (1878), O Mandarim (1880), As Minas de Salomão (1885), A Relíquia (1887), Os Maias (1888), Uma Campanha Alegre (1890-91), Correspondência de Fradique Mendes (1900), A Ilustre Casa de Ramires (1900), A Cidade e as Serras (1901), Contos (1902), Prosas Bárbaras (1903), Cartas de Inglaterra (1905), Ecos de Paris (1905), Cartas familiares e bilhetes de Paris (1907), Notas contemporâneas (1909), Últimas páginas (1912), A Capital (1925), O Conde de Abranhos (1925), Alves & Companhia (1925), Correspondência (1925), O Egipto (1926), Cartas inéditas de Fradique Mendes (1929).
