Ο Νίκος Δ. Πλατής, κατά τον Κωστή Παπαγιώργη, είναι, ως προς το φρόνημά του, «μια διασταύρωση Πετρόπουλου, Πεντζίκη και Γενναδίου» (Αθηνόραμα). Ο δε Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης αποκαλεί τον Νίκο Πλατή «Ηλία Πετρόπουλο από την ανάποδη». Επεξηγεί πως ο «Πλατής διαθέτει χιούμορ, κάτι που απουσίαζε από τον Ηλία Πετρόπουλο». Τον χαρακτηρίζει ακόμη «Μίδα των λημμάτων» (9η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, παρουσίαση στο κοινό τού Presto o tardi). Για τον Γιώργο Φραντζεσκάκη είναι (ως προς την γραφήν του) κάτι σαν λόγιος-εφευρέτης, κι αυτό γιατί μέσω των θεματικών λεξικών του ο Νίκος Πλατής «ανακάλυψε ένα λογοτεχνικό Genre όπως πριν από αυτόν, κάποιος επινόησε την Ελεγεία, το Σονέτο και το Άρλεκιν». Είναι εφευρέτης ενός νέου είδους του γραπτού λόγου, δηλαδή. Ενώ, για την Anna Leo (Anonymous Art) o Πλατής «ο Νίκος είναι μια ειδική περίπτωση καινοτόμου νου». Ο ίδιος ο Πλατής, πάντως, νομίζει πως δεν είναι παρά ένας «ξεχασμένος πράκτορας κάποιου μακρινού πλανήτη που έσβησε πριν από πολλά έτη φωτός» (Ουίλιαμ Μπάροουζ).
Για τους φαν αναγνώστες του, ωστόσο, ο Νίκος Πλατής είναι ο συγγραφέας του θρυλικού Κάμα Τσούχτρα / Μείζων οδηγός του περιθωρίου (το διασημότερο βιβλίο του ελληνικού αντεργκράουντ, 2004), του περίφημου Black Out / Το μαύρο λεξικό (1999), του ακόμα πιο φημισμένου Μπαχαρικού Λεξικού (2003), του Αθωνικού λεξικού («πραγματικός, πνευματικός, άθλος», κατά τον ειδήμονα στα αγιορειτικά Ι. Μ. Χατζηφώτη, 2001), του αισθησιακού Ουαλικού λεξικού του σεξ (2007), του Presto o tardi (το αγαπημένο βιβλίο ουκ ολίγων αναγνωστών, 2011), του Index Maladictus / Το βρωμολεξικό (2014) και άλλων 20 περίπου βιβλίων, που ως κοινό τους γνώρισμα έχουν την απρόβλεπτη θεματογραφία και το εκρηκτικό χιούμορ.
Κατά καιρούς, έχει εργαστεί ως ελεύθερος ρεπόρτερ σε διάφορα περιοδικά, έχει κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές και ποιοτική τηλεόραση (ντοκιμαντέρ). Η δημιουργική διαφήμιση είναι το άλλο μισό του επαγγελματικού του όλου.
