ΑΡΠΜΑΝ ΖΑΚΛΙΝ
Η Jacqueline Harpman γεννήθηκε το 1929 στις Βρυξέλλες. Στο διάστημα 1940-45 έζησε στο Μαρόκο. Επιστρέφοντας στις Βρυξέλλες, ξεκίνησε το σπουδές ιατρικής, τις οποίες διέκοψε το 1953, για να αφιερωθεί από τότε στο γράψιμο. Έγραψε σενάρια και κριτικές θεάτρου και κινηματογράφου για τα έντυπα Le Drapeau Rouge και Le Journal des Beaux-Arts. Το 1967 άρχισε σπουδές ψυχολογίας στο Université Libre των Βρυξελλών, για να γίνει στη συνέχεια ψυχοθεραπέυτρια. Πέθανε το 2012. Έργα της είναι: L’Amour et l’acacia (1958), Brève Arcadie (1960), L’Apparition des esprits (1960), Les Bons sauvages (1966), La Mémoire trouble (1987), La Fille démantelée (1990), La Plage d’Ostende (1991), La Lucarne (1992), Le Bonheur dans le crime (1993), Moi qui n’ai pas connu les hommes (1995), Orlanda (1996), L’Orage rompu (1998), Dieu et moi (1999), Récit de la dernière année (2000), Le Véritable amour (2000), La Vieille dame et moi (2001), En quarantaine (2001), Ève et autres nouvelles (2001), La Dormition des amants (2002), Le Placard à balais (2003), Jusqu'au dernier jour de mes jours (2004), Le Passage des éphémères (2004), La Forêt d'Ardenne (2004), En toute impunité (2005), Du côté d'Ostende (2006), Mes Œdipe (2006), Ce que Dominique n'a pas su (2007), Écriture et Psychanalyse (2011).
ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ