Ο Αργύρης Εφταλιώτης (ψευδώνυμο του Κλεάνθη Μιχαηλίδη) γεννήθηκε το 1849 στο Μόλυβο της Λέσβου. Η είσοδός του στο χώρο της λογοτεχνίας τοποθετείται χρονικά γύρω στο 1869 με μεταφράσεις ποιημάτων και συγγραφή πρωτοτύπων ποιητικών έργων σε λογοτεχνικά περιοδικά όπως η Ελληνική Βιβλιοθήκη. Ακολούθησαν μεταφράσεις έργων των Μπάιρον και Μακώλεϋ. Το 1889 πήρε μέρος στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό με τη συλλογή του Τραγούδια ξενιτευμένου, που τιμήθηκε με έπαινο. Τον επόμενο χρόνο πήρε ξανά μέρος στον ίδιο διαγωνισμό με τις συλλογές Ο καθρέφτης του πύργου μου και Αγάπης λόγια, ωστόσο δεν βραβεύτηκε. Από το 1891 στράφηκε συστηματικά προς την πεζογραφία, καλλιεργώντας τη δημοτική γλώσσα και εμμένοντας θεματικά στον πόνο της ξενιτιάς και τη λαχτάρα των ξενιτεμένων για την πατρίδα. Πέθανε το 1923. Έργα του είναι: Νησιώτικες ιστορίες (1894), Φυλλάδες του Γεροδήμου (1897), Mαζώχτρα (1900), Βουρκόλακας (1900), Ο Μανόλης ο Ντελμπεντέρης (1899), H ιστορία της Ρωμιοσύνης (1901), Ιστορικά ξεγυμνώματα (1908) κ.ά.
