Ο Σωτήρης Δημητρίου (1925-2016) έλαβε μέρος στην Αντίσταση, φυλακίστηκε και αργότερα εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Απόφοιτος του ΕΜΠ, εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός, αλλά ασχολήθηκε συστηματικά με την ανθρωπολογία, τον κινηματογράφο και γενικότερα τις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Πρωτοστάτησε το 1986 στην Ομάδα Ανθρωπολογίας του ΚΜΕ, και από το 1998 στην Ομάδα Κριτικής Διεπιστημονικότητας με υπόβαθρο την ανθρωπολογία. Υπήρξε πρόεδρος της εταιρείας του "Σύγχρονου Κινηματογράφου" στο διάστημα 1971-74, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Kριτικών Kινηματογράφου από το 1976, της Eλληνικής Σημειωτικής Eταιρείας από το 1980, του Kέντρου Mελετών και Tεκμηρίωσης από το 1991, της Eταιρείας των Φίλων του Aνθρωπολογικού Mουσείου από το 1992, και της Eταιρείας Kοινωνικών Aνθρωπολόγων (Association of Social Anthropologists) από το 1993. Πέρα από δύο ποιητικές συλλογές, Γράμματα της ανακωχής (1965) και Ψηλαφήσεις (1985), και πλήθος άρθρων σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, έχει δημοσιεύσει τα δοκιμιακά και ερευνητικά έργα: Κινηματογράφος, σημειολογία, κρίση της αισθητικής (1973), Εισαγωγή στο «Δώρο» του Mauss (1979), Λεξικό Όρων (5 τόμοι): I. Σημειολογικής και δομικής ανάλυσης της τέχνης (1978), II. Επικοινωνίας και σημειωτικής ανάλυσης (1978), III. Γλωσσολογίας (1983), IV. Σημαντικής (1986), V. Κυβερνητικής, δομισμού και θεωρίας των συστημάτων (1987), Η εξέλιξη του ανθρώπου (5 τόμοι): I. Ανθρωπογένεση (1990), II. Τα πρώτα βήματα (1993), III. Παλαιολιθική εποχή (1993), IV. Αρχές της κοινωνικής οργάνωσης (1996), V. Γλώσσα-Σώμα (2001), Ανθρωπολογία και Ιστορία (μαζί με τη Σίβυλλα Δημητρίου-Κοτσώνη, 1996), Μορφές βίας (2003), Η πολιτική διάσταση στην τέχνη (2009), Ο κινηματογράφος σήμερα (2011), Κοινωνική εξέλιξη και σχέσεις δύναμης (2017).
