Η Ζέφη Δαράκη γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Εργάστηκε ως γραμματέας στην Οικιστική Σχολή Κ. Δοξιάδη και, στη συνέχεια, στη βιβλιοθήκη του Δήµου Αθηναίων, όταν απολύθηκε από την Χούντα, και αργότερα ως βιβλιοθηκάριος. Ποίησή της έχει δηµοσιευτεί σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Ποιήµατά της έχουν δηµοσιευτεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Έργα της είναι: Μεταπτώσεις (1967), Διαβάσεις (1969), Εµπλοκή (1971), Ο κήπος µε τα εγκαύµατα (1973), Έκλειψη (1974), Tο ηµικύκλιο αίµα (1974), Ο αρχάγελλος καθρέφτης (1976), Ο άνεμος και τα ρολόγια (1977), Ο λύκος του μεσονυχτίου (1978), Τα αόριστα γεγονότα (1980), Το μοναχικό φάντασμα της Λένας Όλεμ. Θάλεια (1982), Το τελευταίο γράμμα (1982), Η κρεμασμένη (1984), Μάρθα Σόλγκερ (1985), Το ιερό κενό (1988), Η όνειρος (1990), Κοιμήθηκα η αχάριστη (1992), Η θλίψη καίει τις σκιές μας (1995), Ωσάν λέξεις (1998), Ποίηση 1971-1992 (1999), Το σώμα δίχως αντικλείδι (2000), Το ακίνητο εν οδύνη (2002), Τα ποιήματα, 1984-2004 (2005), Ο απέναντι χρόνος (2006), Τα ποιήματα, 1967-1982 (2008), Σε ονομάζω θα πει σε χάνω (2008), Ερήμωνε (2012), Η σπηλιά με τα βεγγαλικά (2014).
