Ο Δημήτρης Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα στο Τμήμα Oικονομικών Επιστημών της Παντείου Σχολής. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έγινε μέλος του ΕΑΜ και το 1944 κρατήθηκε από τους Άγγλους στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με τη δημοσίευση του ποιήματος «Νυχτοφύλακες» στο περιοδικό Μακεδονικά Γράμματα και το 1954 κυκλοφόρησε η ομώνυμη πρώτη ποιητική συλλογή του. Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία, το θέατρο και τη στιχουργική. Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και σουηδικά. Στίχους του μελοποίησαν συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής και ο Νότης Μαυρουδής. Πέθανε το 1991. Έργα του είναι: Νυχτοφύλακες (1954), Πελταστές (1956), Εκ του συστάδην (1957), Εστίες αντιστάσεως (1959), Μετά το ανακλητικό (1960), Παραμεθόρια (1961), Πάροδος (1962), Ποιήματα, 1954-1964 (1964), Ο Αίγιστος (1964), Το τόξο (1964), Δελφοί (1965), Πρόμαχοι (1965), Aegeans & other poems (1966), Τα μικρά λυρικά (1966), Ξενοδοχείο Η Κίρκη (1966), Αιχμές (1967), Μετοικεσία (1972), Ο Οδυσσέας στην πλατεία (1974), Της εξορίας (1974), Το ψέμα του Ιάσονα (1975), Αιχμές, 1965-1975 (1976), Το γούπατο (1976), Το σαράβαλο (1977), Πετρέλαια (1977), Το πατάρι (1978), Νετρόνια (1978), Τα όπλα του Αχιλλέα (1978), Το ατελιέ (1979), Τα τραγούδια της πολιτείας (1979), Γωνία ποτάμι και γέφυρα (1979), Ποιήματα Α τόμος, 1954-1964 (1980), Ποιήματα Β τόμος, 1965-1975 (1980), Ελ-Ντάμπα (1980), Ο γύψος (1981), Ελλάδα μπάυ ντέυ (1981), Το πεζοδρόμιο (1982), Ντισκοτέκ (1982), Το γκισέ (1983), Ο δρόμος για τα καθαρά (1983), H καφετέρια (1984), Πλάγιος άνεμος (1984), Ο λαβύρινθος (1985), Το ρολόι του Κυρρήστου (1986), Το νησί (1986), Ούλαφ Πάλμε (1986), Η έκρηξη (1988), Ο ποιητής κι ο έβενος (1988), Ο πίνακας ύψιλον (1989), Το δόλιο πρόσωπο της αιωνιότητας (1989), Η ώρα των πριγκίπων (1990), Marcia Funebre (1992), Ποιήματα Γ τόμος, 1977-1988 (1994), Η τελευταία έξοδος και άλλα διηγήματα (1995).
