Η Hanna Arendt γεννήθηκε το 1906 κοντά στο Ανόβερο. Σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και αρχαία ελληνικά στα πανεπιστήμια του Μάρμπουργκ (με τον Μάρτιν Χάιντεγγερ) και του Φράιμπουργκ (με τον Καρλ Γιάσπερς, υπό τον οποίο εκπόνησε διδακτορική διατριβή για την έννοια της αγάπης στον Αυγουστίνο). Συνελήφθη ως Εβραία από το ναζιστικό καθεστώς, απελευθερώθηκε και κατέφυγε στο Παρίσι το 1933, όπου γνωρίστηκε με διανοούμενους όπως ο Μπένγιαμιν, ο Κοϋρέ, ο Σαρτρ, και ο μετέπειτα σύζυγός της Χάινριχ Μπλύχερ. Απέφυγε να ενταχθεί στο σιωνιστικό κίνημα, εργάστηκε ωστόσο για τη μετανάστευση εβραίων προσφύγων στην Παλαιστίνη, διώχθηκε και βρέθηκε στην παρανομία, ώσπου το 1941 αναχώρησε οριστικά για τη Νέα Υόρκη. Εκεί συνεργάστηκε με την Conference on Jewish Relations, την Jewish Cultural Construction και τις εκδόσεις Schocken. Το 1961 ταξίδεψε στην Ιερουσαλήμ ως ανταποκρίτρια του New Yorker στη δίκη του Άιχμαν. Δίδαξε στα πανεπιστήμια Πρίνστον, Χάρβαρντ, Κολούμπια, Μπέρκλεϋ και Σικάγο και έγινε καθηγήτρια στο New School for Social Research. Πέθανε το 1975 στη Νέα Υόρκη. Έργα της είναι: Der Liebesbegriff bei Augustin. Versuch einer philosophischen Interpretation (1929), The Origins of Totalitarianism (1951), Rahel Varnhagen. The Life of a Jewess (1958), The Human Condition (1958), Die ungarische Revolution und der totalitäre Imperialismus (1958), Between Past and Future. Six exercises in political thought (1961), Eichmann in Jerusalem. A Report on the Banality of Evil (1963), On Revolution (1963), Some Questions of Moral Philosophy (1965), Men in Dark Times (1968), On Violence (1970), Crises of the Republic. Lying in Politics; Civil Disobedience; On Violence; Thoughts on Politics and Revolution (1972), The Jew as Pariah. Jewish Identity and Politics in the Modern Age (1978), Life of the Mind (1978).
