Δύο πρωταγωνιστές: η Βενετία και η Οθωμανική αυτοκρατορία, τον 16ο και τον 17ο αιώνα. Μεγάλη εμπορική και ναυτική δύναμη η πρώτη, αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως πολιτεία χωρίς τείχη, που στηρίζεται στην ανωτερότητα των θεσμών και την αφοσίωση των πολιτών της. Μπροστά της ορθώνεται ο μεγαλύτερος εχθρός της χριστιανοσύνης, που σαγηνεύει τα πνεύματα των αντιπάλων του, εμπνέοντας ταυτόχρονα το θαυμασμό και την αποστροφή. Κληρονόμος των παλαιών αυτοκρατοριών, κάτοχος της πιο τρομερής δύναμης της εποχής, ο Σουλτάνος εμφανίζεται να επιζητεί την εγκαθίδρυση μιας οικουμενικής μοναρχίας. Ο Μακιαβέλι τον τοποθετεί στο ίδιο βάθρο με τους μεγάλους ηγεμόνες της ιστορίας. Ωστόσο, δύο αιώνες αργότερα, απ’ αυτόν ακριβώς θα αντλήσει ο Μοντεσκιέ το περίφημο πρότυπο του ανατολικού δεσπότη. Πώς επέρχεται αυτή η ανατροπή; Γιατί ο μεγαλοπρεπής ηγέτης μετατρέπεται σε ειδεχθή τύραννο;

Γραμμένο σαν λιμπρέτο, το βιβλίο αυτό αντλεί το υλικό του από τη Βενετία και συνάμα ακολουθεί τη μουσική της – εκείνη του ορατόριου του Βιβάλντι, όπου η Βενετία-Ιουδήθ δολοφονεί στον ύπνο του τον Τούρκο-Ολοφέρνη για να ελευθερώσει την πολιορκημένη πόλη της.