Το άδειο λίκνο της δημοκρατίας προτείνει μια πρωτότυπη κριτική της φιλελεύθερης δημοκρατίας, δείχνοντας πώς βασικές παραδοχές της, όπως το αυτόνομο «άτομο» ή η πολιτεία που μένει έξω από την ιδιωτική σφαίρα, προδίδονται όταν το έθνος διαπερνά το ίδιο το σώμα και οι αντιλήψεις του κοινωνικού φύλου και της σεξουαλικότητας περιπλέκουν το μοντέλο εθνικής οικοδόμησης στην ύστερη νεωτερικότητα.
Πώς γίνεται να σημειώνεται τόσο υψηλή συχνότητα εκτρώσεων σε μια χώρα όπου ο χαμηλός δείκτης γεννητικότητας αποτελεί εθνικό ζήτημα; Κατά τη διερεύνηση αυτού του (φαινομενικά τουλάχιστον) παραδόξου, το βιβλίο χαρτογραφεί τη διά των λόγων παραγωγή του έμφυλου και εθνικού υποκειμένου στη σημερινή Ελλάδα και εξετάζει το νόημα της αγάπης/έρωτα, της ζωής, του θείου, της αυτενέργειας, καθώς και τη στενή διαπλοκή των νοημάτων αυτών με αφηγήματα του τι σημαίνει να είναι κανείς Έλληνας.
Η συγγραφέας ανιχνεύει έτσι την κοινωνική και πολιτισμική κατασκευή του έθνους, του σώματος, του κοινωνικού φύλου και της σεξουαλικότητας στην Ελλάδα, και υποστηρίζει ότι η διαδικασία αυτή συνιστά σοβαρό πολιτικό πρόταγμα ενός έθνους που βρίσκεται στο «σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης» και φορτίζεται από τη σύγκρουση και τη συνύπαρξη, ταυτόχρονα, νεωτερικότητας και παράδοσης.
Η Αλεξάνδρα Χαλκιά διερευνά την ένταση ανάμεσα στις ανδροκεντικές ηγεμονικές παραδοχές του ευρωπαϊκού εθνικισμού και την αναπαράσταση του έθνους ως θηλυκού σώματος (καθώς και του θηλυκού σώματος ως εθνικής περιουσίας), με δεξιοτεχνική ειρωνεία εμφορούμενη από διορατική συμπάθεια [...] Μια πολιτικά εύστοχη πολιτισμική ανάλυση.
MICHAEL HERZFELD, Πανεπιστήμιο Χάρβαντ
Η μέθοδος της συγγραφέως είναι ριψοκίνδυνη [...] Η επίσκεψή της [σε κλινική όπου λαμβάνουν χώρα αμβλώσεις] παρουσιάζεται με διηγηματικό τρόπο και προσωπικό τόνο σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου. Το εμπειρικό υλικό του βιβλίου είναι ποικίλο και απροσδόκητο [...] Τέλος, η γραφή είναι πέραν του συνήθους ειλικρινής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μια από τις αρετές αυτής της μελέτης είναι ο τρόπος με τον οποίο η Χαλκιά συνυφαίνει τις πρωτογενείς πηγές της, τις προφορικές μαρτυρίες ενός μεγάλου φάσματος Ελληνίδων διαφορετικής προέλευσης, κοινωνικής τάξης και ηλικίας, με τον κριτικό της λόγο [...] Το βιβλίο της ενδιαφέρει απολύτως όποιον θέλει να ανιχνεύσει την παράδοξη και ενίοτε τραγική ειρωνεία μιας κατακερματισμένης πολιτισμικής νεωτερικότητας μέσα από το πρίσμα του έθνους και του γυναικείου σώματος.
ΑΔΡΙΑΝΗ ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΥ, Athens News
