Ώσπου το πήραμε χαμπάρι πως τον κατάτρωγε κρυφή αρρώστια, και τότε τι έκανε, αν το βάνει ο νους σου; Σε μια συμπλοκή με τους χωροφύλακες, τινάζεται απ’ το βραχάκι του άρρωστος, χτικιάρης, και οι χωροφύλακες χυμούν να τον πιάσουν ζωντανό, κι ο Ζοχιός, ψυχή μου τρεχάλα, και παρακείθε έχασκε το βάραθρο, και το ’ξερε και δεν σταμάτησε, κι έδωκε βουτιά από ψηλά.
Μια ιστορική και ερωτική εποποιΐα στα χρόνια του βασιλιά Όθωνα. Στο κέντρο της ιστορίας ένας άντρας στον ανθό της νιότης του, ωραίο και τρελό παλικάρι, που γυρεύει να βρει το δρόμο του σε μιαν Αθήνα που κοχλάζει από άγρια πάθη. Λίγα χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, κι ενώ αχνίζουν ακόμα τα αίματα της νέας γέννας, στους δρόμους της Αθήνας σέρνεται όλο θράσος και αναίδεια το πολυκέφαλο θεριό της αδικίας.
Δυο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στον ήρωα. Ο ένας: η χαρά της ζωής, η ξενοιασιά, οι γυναίκες, η κραιπάλη του έρωτα. Ο άλλος: το χρέος, δρόμος τραχύς, δύσκολος και ματωμένος. Για να τον πάρει, θα χρειαστεί ν’ αφήσει πίσω του –ίσως για πάντα– τις όμορφες μέρες και τις γλυκιές νύχτες και να σκαρφαλώσει στα βουνά της Πεντέλης και της Πάρνηθας, εκεί όπου σμαριάζουν οι ληστές, κυνηγημένοι ανήλεα στα διάσελα και τις ρεματιές από το νόμο – ανάμεσά τους κι ο άνθρωπος που του χρωστάει τη ζωή του.
