Η πολιτιστική βιομηχανία είναι ηθελημένη ενσωμάτωση των πελατών της από πάνω. Συγκολλάει επίσης τις επί χιλιετίες χωριστές σφαίρες της υψηλής και της χαμηλής τέχνης. Προς ζημία και των δύο. Από την υψηλή υφαρπάζεται η σοβαρότητά της, με την υπολογισμένη επιδίωξη εντυπώσεων από τη χαμηλή, με τον εκπολιτιστικό της δαμασμό, το ατίθασο αντιστασιακό που ενυπήρχε σ’ αυτή, όσο ο κοινωνικός έλεγχος δεν ήταν ακόμη ολοκληρωτικός.

Το χαρακτηριστικό αυτό κείμενο του Αντόρνο προσφέρεται ως μικρό δείγμα γραφής στο πρωτότυπο και σε μετάφραση, προαναγγέλοντας την έκδοση και άλλων έργων των κριτικών φιλοσόφων της Φρανκφούρτης. Πρόκειται για μια πυκνή ανακεφαλαίωση ιδιαίτερων μελετών και γενικότερων σκέψεων σχετικά με τα φαινόμενα που απαρτίζουν την πολιτιστική βιομηχανία: τον κινηματογράφο, τη μαζική μουσική, την εμπορική λογοτεχνία, τα περιοδικά ποικίλης ύλης κ.λπ. Διακρίνοντας ως κοινά γνωρίσματά τους τη μηχανική αναπαραγωγή, την τυποποίηση και την εξομοίωση προς βιομηχανικές μορφές οργάνωσης, τον εξορθολογισμό των τεχνικών διάδοσης και άγρας οπαδών, την καλλιέργεια εύκολης και παραπλανητικής συγκίνησης, ο Αντόρνο προειδοποιεί σε μια πρώιμη εποχή για τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της πολιτιστικής βιομηχανίας, που ακυρώνει τον πολιτισμό ως έκφραση ανθρώπινου πόνου και αντίστασης, και σημειώνει την άμβλυνση της κριτικής των ίδιων των διανοουμένων απέναντί της.