Η ιστορία έχει ξαναειπωθεί, αλλά υπάρχουν δύο σοβαροί λόγοι για μια νέα προσέγγιση. Η μελέτη του σύμπαντος αναζωογονήθηκε από την ανακάλυψη των σπερματικών διακυμάνσεων μέσα από τις οποίες αναδύθηκαν αργότερα οι δομές του. Αυτός ήταν ο κρίσιμος ελλείπων κρίκος που χρειαζόταν προκειμένου να συμφιλιωθεί η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης με τις παρατηρήσεις για την κατανομή της ύλης που μας περιβάλλει στη μεγάλη κλίμακα. Από τη σκοπιά της κοσμικής εξέλιξης, μπορούμε να πούμε ότι ανακαλύφθηκε η γαλαξιακή πρώτη ύλη που παρέχει σοβαρές ενδείξεις για την απαρχή του σύμπαντος σε κάποιο μακρινό παρελθόν.

Ένας εξίσου επιτακτικός λόγος είναι ότι δεν υπάρχει καμία αληθινά προσιτή και σύγχρονη περιγραφή της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, με τις πολλαπλές διακλαδώσεις της που απορρέουν από τα πεδία της αστρονομίας και της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων. Ένα από τα διαχρονικά θέλγητρα της επιστήμης της κοσμολογίας είναι ότι οι άνθρωποι, ερασιτέχνες και επαγγελματίες του κλάδου, βλέπουν σ’ αυτήν τη δυνατότητα να απαντηθούν τα «έσχατα ερωτήματα» σχετικά με τη θέση μας στο σύμπαν, τη δημιουργία και την ύπαρξη του σύμπαντος, ακόμη και τον Θεό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το έπος της Μεγάλης Έκρηξης έχει προσελκύσει την προσοχή των θεολόγων και των φιλοσόφων μαζί μ’ εκείνη των αστρονόμων, των μαθηματικών και των φυσικών.

Ο διακεκριμένος αστρονόμος Τζόζεφ Σιλκ δείχνει πώς οι επιστήμονες μελετούν κοσμικά απολιθώματα και κατάλοιπα του μακρινού παρελθόντος για να οικοδομήσουν θεωρίες γύρω από τη γέννηση, την εξέλιξη και το μέλλον του κόσμου. Εξηγεί πώς οι φυσικοί χρησιμοποιούν τις θεωρίες των υποατομικών σωματιδίων για να ανασυστήσουν τις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης και πώς οι αστρονόμοι χαρτογραφούν τα αχανή βάθη του διαστήματος για να συλλάβουν το σχηματισμό των πιο απόμακρων γαλαξιών. Τέλος, παρουσιάζει τις έρευνες σχετικά με τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια στις οποίες εναπόκειται εν τέλει η τύχη του σύμπαντος.