Μα γιατί τελικά;
   Μακάρι να ’ξερα! Ποινή ή κατάρα; Ποιοι νόμοι διαφεντεύουν την άναρχη ζωή μου, τόσο αχάριστα σκληρή. Πόσο εγκληματικά στέρησα την παρουσία μου κι έλειψα από ανθρώπους που μ’ αγάπησαν εγκαταλείποντάς τους στον πανικό της μοναξιάς που προκαλούσε η απουσία μου! Μάτια γεμάτα ικεσία, αυτό θυμάμαι, σερνικών και θηλυκών αλλά και ζώων, σκύλους, γάτους. Πώς εγκατέλειψα τόσα πλάσματα που αγαπούσα; Κι όλο πήγαινα, πού πήγαινα;