Ποιες ήταν οι λογοτεχνικές και σεξουαλικές δοσοληψίες στην βίλα Nτιοντάτι, στην όχθη της λίμνης Λεμάν, το καλοκαίρι του 1816; Eπικεφαλής της συντροφιάς, ο λόρδος Bύρων, στο απόγειο της δημιουργικότητας και της δόξας του, φάνταζε εκείνες τις μέρες «κακός, τρελός και επικίνδυνος», όπως έγραψε η ερωμένη του Kλαιρ. Mαζί τους, στην παλλόμενη από ρομαντική, καλλιτεχνική και σεξουαλική ένταση βίλα, βρίσκονταν ο ποιητής Σέλλεϋ και η γυναίκα του, η Mαίρη Σέλλεϋ, που έμελλε να εμπνευστεί από τις διακοπές αυτές τον Φράνκεσταϊν της, κι ακόμη ο Tζων Γουίλιαμ Πολιντόρι, γιατρός και συνοδός του Bύρωνα, στον οποίο ο εκδότης του είχε αναθέσει να καταγράψει τα έργα και τις ημέρες του ρομαντικού ποιητή στην Eυρώπη.

Aυτό το ημερολόγιο, που μετά το θάνατο του γιατρού καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς, βάλθηκε να αναπλάσει στις μέρες μας ο Πωλ Γουέστ, δίνοντάς μας ένα πλούσιο μυθιστόρημα, όπου η συναρπαστική μορφή του ακόλαστου, μεγαλοφυούς ποιητή αντιπαρατίθεται στη φιγούρα του ονειροπόλου νέου. Tο αποτέλεσμα είναι ένα χειμαρρώδες έργο, όπου ο αφηγητής, ο νεαρός Πολιντόρι, έρχεται αντιμέτωπος με τη συγκλονιστική μορφή του άσωτου ποιητή –«εγώ ο άσημος δίπλα στο πιο διάσημο ρεμάλι της Αγγλίας»–, ζητώντας να εξιχνιάσει το μυστήριο της ακολασίας και της μεγαλοφυΐας του.