Alain Badiou, Jacques Généreux, Amin Maalouf: τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στους τρεις αυτούς συγγραφείς – ανάμεσα σ’ έναν φιλόσοφο, έναν οικονομολόγο κι έναν λογοτέχνη;
Ο προβληματισμός και η ανησυχία γι’ αυτό που έχει επικρατήσει να ονομάζουμε «οικονομική κρίση» της εποχής μας, παρ’ όλο που πρόκειται για ένα φαινόμενο με διάρκεια πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που υποδηλώνει ο όρος «κρίση», και με όψεις και προεκτάσεις περισσότερες και ευρύτερες από την οικονομική.
Αυτό τον προβληματισμό και την ανησυχία τα αισθάνονται –ή θα περίμενε κανείς να τα αισθάνονται– όλοι οι άνθρωποι σήμερα, ο καθένας ανάλογα με τη ματιά του στον κόσμο, ανάλογα και με τον τρόπο με τον οποίο βιώνει όχι μόνο την οικονομική παράμετρο της «κρίσης», αλλά και τις συνέπειές της σε θεσμικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο.
Ο ίδιος προβληματισμός υπήρξε και το έναυσμα για να μεταφραστούν τα τρία κείμενα αυτού εδώ του βιβλίου, τα οποία πραγματεύονται ακριβώς όψεις αυτών των θεσμικών, κοινωνικών και πολιτισμικών συνεπειών: το αυτοτελές κείμενο Πορνογραφία του παρόντος χρόνου του Alain Badiou, καθώς και δύο αποσπάσματα από τη Μεγάλη οπισθοδρόμηση του Jacques Généreux και την Απορρύθμιση του κόσμου του Amin Maalouf.
Λιγότερο από τριάντα χρόνια ήταν αρκετά για να «πετύχει» η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση να συνδυάσει τη νέα αποξένωση των ατόμων με την κοινωνική αναταραχή και τον πόλεμο των κοινοτήτων, και μάλιστα των πόλεμο των πολιτισμών. Η παράδοση είχε προσφέρει στην ανθρωπότητα τη συνοχή μιας μεγάλης κοινωνίας, η νεωτερικότητα εισήγαγε την προσωπική ελευθερία, το μεταπολεμικό πνεύμα έκανε τα πρώτα βήματα προς τη συμφιλίωση αυτών των δύο συνεισφορών, με την ειρήνη των εθνών ως επιστέγασμα. Η Μεγάλη Οπισθοδρόμηση μας τα παίρνει όλα πίσω, και τη συνοχή και την ελευθερία και την ειρήνη.
JACQUES GÉNÉREUX
Αν πρέπει να εγκαταλείψουμε τις παλιές νομιμότητες, ας είναι «προς τα πάνω», όχι «προς τα κάτω». Aς είναι προς τη διαμόρφωση μιας κλίμακας αξιών που θα μας επιτρέψει να διαχειριστούμε, καλύτερα απ’ ό,τι ώς τώρα, τη διαφορετικότητά μας, το περιβάλλον μας, τους πόρους μας [...] Η «προς τα πάνω» έξοδος από την απορρύθμιση που πλήττει τον κόσμο απαιτεί την υιοθέτηση μιας κλίμακας αξιών που να βασίζεται στην προτεραιότητα της κουλτούρας.
AMIN MAALOUF
Η μόνη επικίνδυνη και ριζοσπαστική κριτική είναι η πολιτική κριτική της δημοκρατίας. Διότι το έμβλημα του παρόντος χρόνου, το φετίχ του, ο φαλλός του είναι η δημοκρατία. Όσο δεν καταφέρνουμε να ασκήσουμε σε μεγάλη κλίμακα μια δημιουργική κριτική της κρατικής δημοκρατίας, θα βαλτώνουμε μέσα στο χρηματιστικό μπορντέλο των εικόνων [...] Ας ετοιμάσουμε λοιπόν, αν ξέρουμε τον τρόπο, εκείνα τα ποιήματα κι εκείνες τις εικόνες που δεν ικανοποιούν καμιά από τις υποταγμένες επιθυμίες μας.
ALAIN BADIOU
