Τον πλήγωνε όταν σκεφτόταν τους Τέσσερις Δίκαιους. Όχι τόσο επειδή απειλούσαν τη ζωή του –πλέον το είχε ξεπεράσει– αλλά στη σκέψη ότι είχε προστεθεί μια νέα παράμετρος στους υπολογισμούς του, μια νέα και τρομακτική δύναμη που δεν μπορούσε να απορριφθεί με επιχειρήματα ή να αγνοηθεί με κάποιο καυστικό σχόλιο, ούτε να αντιμετωπιστεί με πονηριά ή να διευθετηθεί στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Δεν υπήρχε κανένα περιθώριο συμβιβασμού. Η πιθανότητα να έρθει σε συμφωνία με τον εχθρό δεν περνούσε ούτε στιγμή από το μυαλό του.
Καθώς ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που καθιστά ευκολότερη την απέλαση και έκδοση αλλοδαπών, δέχεται μια επιστολή που μεταξύ άλλων γράφει:
Εξοχότατε,
Το νομοσχέδιο που προτίθεστε να καταθέσετε στη Βουλή είναι άδικο. Έχει σχεδιαστεί ώστε να παραδώσει σε μια διεφθαρμένη και εκδικητική κυβέρνηση άτομα που αυτή τη στιγμή βρίσκουν στην Αγγλία άσυλο από τις διώξεις των δικτατόρων και των τυράννων . . .
Συνεπώς, βρισκόμαστε στη θλιβερή θέση να σας προειδοποιήσουμε πως, εκτός και αν η κυβέρνησή σας αποσύρει το νομοσχέδιο, θα υποχρεωθούμε να σας εκτελέσουμε, και όχι μόνο εσάς αλλά και όποιον άλλον αναλάβει να προωθήσει ένα τόσο άδικο σχέδιο νόμου.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΙ
Ο Υπουργός επιμένει να υλοποιήσει την απόφασή του και η αστυνομική δύναμη του Λονδίνου στήνει γύρω του έναν αδιαπέραστο κλοιό προστασίας. Όμως οι διαβόητοι ανά την υφήλιο Τέσσερις Δίκαιοι έχουν κατακτήσει τη φήμη ότι πραγματοποιούν πάντα στο ακέραιο τις υποσχέσεις τους…
