«Μόνος απέλπισα το θάνατο!» Δόθηκε ποτέ επιγραμματικότερα αλλά και ποιητικότερα η μοίρα του Έλληνα και ο αγώνας του να επιβιώνει με μοναδικό του σύντροφο τη φτώχεια, την κακομοιριά και την εγκατάλειψη;
Είμαι αδύνατη μπροστά στον Ελύτη. Όχι γιατί είναι μεγάλος ποιητής –όσο είναι–, μα γιατί είναι μια μεγάλη φέτα Ελλάδα. Και για μένα ο τόπος μου είναι το ένα από τα δύο ιερά τέρατα της ζωής μου.
Δεν ήμουν λοιπόν απλώς συγκινημένη ξεκινώντας την εργασία αυτή.
Υπάρχουν ελάχιστοι δημιουργοί και τα γεννήματά τους, που όταν τους μελετώ, τους ψηλαφώ, τους προσεγγίζω, νιώθω να μου παραλύουν το κορμί, να με αδειάζουν όπως ο ερωτικός σπασμός.
