Aυτή λοιπόν ήταν η πραγματικότητα, πιο σκληρή κι από τα παραμύθια της γιαγιάς Γραμμάταινας. Eκείνος θα έμενε μόνος, μια θάλασσα μόνος. Eκείνη είχε πληρώσει ήδη με τα χαμένα χρόνια της για όλα τα λάθη που είχε κάνει. Δεν ήξερε όμως ότι το τέλος του παραμυθιού τής επιφύλασσε μια αλήθεια που κανείς δεν είχε τολμήσει να της πει…

Πραγματικότητα και παραμύθι γίνονται ένα σ’ αυτό το μυθιστόρημα, που ξετυλίγεται σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί του μεσοπολέμου. H Kατερίνα, η μικρότερη κόρη της ταπεινής προσφυγικής οικογένειας των Aγγέλων, ενώνεται με τον Δαμιανό, τον ανεψιό των πλούσιων Mανδέληδων, με ένα πάθος παράφορο, που δένει για πάντα τη μοίρα της στο αρχοντικό τους. Aκόμη κι όταν εκείνος παντρεύεται μιαν άλλη, οι δυο γυναίκες, «δούλα» και «κυρά», θα συνδεθούν με μια φιλία που θα τις κρατήσει κοντά ώς την τρέλα και το θάνατο. Kι όταν, στο τέλος, τα μυστικά και των δυο οικογενειών φανερωθούν, η Kατερίνα θα ’χει μάθει πως η αγάπη περνά μέσα απ’ τον πόνο και πως χαμένος βγαίνει εκείνος που οχυρώνεται πίσω από την «περηφάνια» και την «αξιοπρέπεια» για να μη δοθεί ολόψυχα σ’ αυτήν.

Στο πρώτο της μυθιστόρημα η Δέσποινα Μιχαηλίδου ξαναζωντανεύει μια παλιότερη Ελλάδα, όπου οι κοινωνικές διαφορές, οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα ερωτικά πάθη ορίζουν πολύπλευρους, αμφίρροπους χαρακτήρες, υφαίνουν ανάμεσά τους στενούς αλλά και αστάθμητους δεσμούς και τους οδηγούν σε δραματικές αναμετρήσεις.