Eτήσια τρίγλωσση επιθεώρηση κοινωνικών ερευνών (κείμενα γραμμένα στην ελληνική, αγγλική ή γαλλική γλώσσα) που περιλαμβάνει πρωτότυπα και αδημοσίευτα κείμενα τα οποία εντάσσονται κάθε φορά στο ειδικό θεματικό περιεχόμενο του τεύχους.
Διεύθυνση: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Συντακτική επιτροπή: Αθηνά Αθανασίου, Stéphane Beaud, Anna Boschetti, Jérôme Bourdieu, Donald Broady, Liliana Deyanova, Yves Dezalay, Rick Fantasia, Sandrine Garcia, Bertrand Geay, Μιχαλίνος Ζεμπύλας, Johan Heilbron, Χριστίνα Κουλούρη, Γεράσιμος Κουζέλης, Christian Laval, Frédéric Lebaron, Remi Lenoir, Δήμητρα Μακρυνιώτη, Christian de Montlibert, Αλέξης Πέτρου, Virgílio Borges Pereira, José Luis Moreno Pestaña, Franck Poupeau, Andrea Rapini, Gisèle Sapiro, Franz Schultheis, Delphine Serre, Σπύρος Τάνταρος, Σταύρος Τομπάζος, Αναστασία Τσαμπαρλή, Bernard Vernier, Loïc Wacquant, Anne-Catherine Wagner, Νικόλας Χρηστάκης
Υπεύθυνοι σύνταξης: Θεόδωρος Θάνος & Αθηνά Καρατζά
Γραμματεία περιοδικού: Ανίλα Αλιάι
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: periodiko_socialsciences@yahoo.gr
Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του Γάλλου κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu (1930-2002), το πρώτο τεύχος του περιοδικού αφιερώνεται στη μνήμη του, έχει ως θέμα τις πολιτισμικές κι εκπαιδευτικές ανισότητες και φέρει τον τίτλο: Οι γειτονιές του πολιτισμού.
Αντλώντας από τα δεδομένα πρωτογενών και πρωτότυπων εμπειρικών ερευνών, στο πρώτο τεύχος του Κοινωνικές Επιστήμες παρουσιάζονται έρευνες πάνω στο κοινό των ελληνικών μουσείων, στο κοινό των ελληνικών θεάτρων, στην κοινωνική προέλευση των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Αθήνας, μια μελέτη πάνω στις πιθανότητες πρόσβασης των νέων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας (2001-2009) καθώς και μια εργασία πάνω στους όρους δυνατότητας σύγκρισης των πολιτισμικών πρακτικών. Οι έρευνες αυτές καταδεικνύουν πόσο η σχολική και η πολιτισμική δόξα, που κυριαρχούν εδώ και 15 χρόνια στους αντίστοιχους χώρους, παραχωρώντας έδαφος σε μια σχολειοκεντρική και πολιτισμικοκεντρική λογική –που εστιάζουν, δηλαδή, την προσοχή τους στους καθαρά σχολικούς και πολιτισμικούς παράγοντες εξήγησης των αντίστοιχων πρακτικών–, αδυνατούν να κατανοήσουν και να εξηγήσουν τους κοινωνικούς μηχανισμούς παραγωγής των σχολικών και πολιτισμικών ανισοτήτων. Κατ’ επέκταση, οι εργασίες αυτές επιβεβαιώνουν το γεγονός πως για έναν κοινωνικό επιστήμονα δεν υπάρχει σήμερα τίποτε πιο αποτελεσματικό πολιτικά από το να κάνει απλώς τη δουλειά του με αυστηρότητα.
Αν θέλει κάποιος να επιβεβαιώσει πρακτικά, ευδιάκριτα και άμεσα το γεγονός πως η κοινωνιολογία ενοχλεί, τότε, το να επιχειρήσει […] να επιβεβαιώσει τη διαπίστωση και την ισχύ της πολύ δυνατής συσχέτισης που υφίσταται και διατηρείται μεταξύ της επίσκεψης στα μουσεία και του επιπέδου εκπαίδευσης των επισκεπτών, προσδιορίζοντας τη φιλοτεχνία σε συνάρτηση με τη σχολική και οικογενειακή εκπαίδευση και μόρφωση […] αποτελεί, ίσως, μία από τις ενδεδειγμένες επιλογές.
ΜΑΡΙΑ ΒΙΔΑΛΗ, Η τέχνη της φιλοτεχνίας
Πράγματι, το γεγονός πως η πολιτισμική θρησκεία έχει γίνει ένας χώρος όπου επενδύονται βαθιές πεποιθήσεις κι έντονες δεσμεύσεις θα μπορούσε κανείς, πολύ εύκολα και πρόχειρα, να το διαπιστώσει παρατηρώντας τους θεατές θεατρικών παραστάσεων.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ & ΜΑΡΙΑ ΒΙΔΑΛΗ, Ο κόσμος των παραστάσεων
Πραγματοποιήσαμε την περίοδο 2004-2007 μια έρευνα πεδίου σε ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας με στόχο μια συστηματική κοινωνιολογική προσέγγιση των βασικών χαρακτηριστικών της ελίτ δευτεροβάθμιας ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα ως κοινωνικού χώρου, ξεκινώντας από την άποψη ότι τα συστήματα σχέσεων, τα οποία αναπτύσσονται εντός ενός «κοινωνικού χώρου», […] είναι ανεξάρτητα των πληθυσμών –της βούλησης, δηλαδή, των ατόμων– που καθορίζουν αυτές τις σχέσεις.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΑΛΑΣΗ, Προνομιακή μάθηση ή εκμάθηση του προνομίου
Η μελέτη των πιθανοτήτων εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση, κατά τη δεκαετία του 2000, που ακολουθεί, τόσο στην κάθετη (πρόσβαση στο σύνολο της ανώτατης εκπαίδευσης) όσο και στην οριζόντια διάστασή τους (πρόσβαση στις σχολές και τα τμήματα), γίνεται για πρώτη φορά με βάση ένα συνδυασμό μεταβλητών: το επάγγελμα του πατέρα, το επάγγελμα της μητέρας, το επίπεδο εκπαίδευσης του πατέρα, το επίπεδο εκπαίδευσης της μητέρας και το φύλο των νέων.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΘΑΝΟΣ, Σχολικές διαιρέσεις και κοινωνικές διακρίσεις
Από τη γέννηση των κοινωνικών επιστημών […] το συγκριτικό εγχείρημα αποτελεί κάτι περισσότερο από μια μέθοδο ανάμεσα σε άλλες, ενώ, ταυτοχρόνως, συνιστά και μια απομίμηση του πειραματικού εγχειρήματος των φυσικών επιστημών που εν γένει δεν μπορεί να εφαρμοστεί στους δικούς τους τομείς. Σε έναν κόσμο όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο, αυτή η προσέγγιση εμφανίζεται όλο και πιο πανταχού παρούσα. […] Αυτή η ιδιαίτερη «επιθυμία γνώσης» μοιάζει ν’ αντανακλά έναν αληθινό μηχανισμό εξουσίας, ένα ισχυρό εργαλείο κοινωνικής ρύθμισης στο οποίο πολύ συχνά αναφέρεται ο πολιτικός λόγος προκειμένου να βρει επιχειρήματα και νομιμοποίηση για τους σκοπούς και τις στρατηγικές του.
FRANZ SCHULTHEIS, Η διαπολιτισμική σύγκριση
