Ο Σταύρος Σταυρίδης είναι αρχιτέκτονας, επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και θεωρία στο προπτυχιακό και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Η έρευνά του εστιάζεται στον τρόπο με τον οποίο η παραγωγή και διαχείριση των εικόνων επηρεάζει τη νοηματοδότηση του σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος, καθώς και στις πρακτικές αμφισβήτησης και ανατροπής των κυρίαρχων μοντέλων κατοίκισης του χώρου. Σε μια τέτοια προοπτική εντάσσεται η συμμετοχή του σε ερευνητικές προσπάθειες που διευρύνουν τα όρια και τα εργαλεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού (π.χ. «Δημιουργία διαδρομών ιστορικής μνήμης στο χώρο των στρατοπέδων της Γυάρου», «Πολιτιστικό και οικολογικό τεχνολογικό κέντρο στο Ζηνί της Κω»), αλλά και στη δημιουργία πειραματικών ταινιών video-dance που εξερευνούν την ενεργό εμπλοκή του σώματος στην παραγωγή του κατοικημένου χώρου («Threetimes», «Passage»). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Ουτοπία, ενώ παλιότερα μετείχε στη σύνταξη των περιοδικών Εφήμερη πόλη, Convoy και Αλλά. Πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά και πολιτικά περιοδικά και σε συλλογές δοκιμίων στα ελληνικά, τα αγγλικά και τα ισπανικά. Έργα του είναι: Η συμβολική σχέση με το χώρο (1990), Διαφήμιση και το νόημα του χώρου (1996), Η υφή των πραγμάτων (μαζί με την Εύη Κώτσου, 1996), Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή (2002 – Κρατικό βραβείο δοκιμίου), Μνήμη και εμπειρία του χώρου (επιμ., 2006), Μετέωροι χώροι της ετερότητας (2010).
