Ο Νικόλας Σεβαστάκης το 1964 γεννήθηκε στο Καρλόβασι της Σάμου. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και πολιτική θεωρία στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Lyon II της Γαλλίας. Η διδακτορική του διατριβή αναφέρεται στη χαϊντεγγεριανή κριτική της τεχνικής και της νεωτερικότητας. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική και περιστασιακά με τη μετάφραση. Από το 1999 διδάσκει πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, αρχικά στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, και τώρα, ως καθηγητής, στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Μέσα από μια σειρά βιβλίων και άρθρων του, έχει ασχοληθεί με ζητήματα κριτικής της ιδεολογίας και της νεωτερικότητας. Έργα του είναι: Οικείο φεγγάρι (1987), Λάφυρο αγαπημένων ημερών (1993), Βέβηλες σκέψεις (1993), Η ψυχή και τα είδωλα (1997), Προς τη ρομαντική κρίση (1998), Η αλχημεία της ευτυχίας (2000), Κοινότοπη χώρα (2004), Φιλόξενος μηδενισμός (2008), Αυτό το πνεύμα που παραδίδει το πνεύμα (2008), Οι χειμώνες της μνήμης (2010), Δοκιμές και αναγνώσεις (2011), Η τυραννία του αυτονόητου (2012), Γυναίκα με ποδήλατο (2014).
