Η Ελένη Παπαγαρουφάλη σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται στην ανθρωπολογία του φύλου, του σώματος, της υγείας και, πιο πρόσφατα, στην ανθρωπολογία διακρατικών πολιτισμικών πρακτικών σχετιζόμενων με διεθνείς ενώσεις κρατών και διεθνικές οργανώσεις. Οι εθνογραφικές μελέτες της και οι δημοσιεύσεις της σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικούς τόμους αφορούν το γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα, τους γυναικείους αγροτουριστικούς συνεταιρισμούς, τους «μεικτούς» ελληνοτουρκικούς γάμους, τις ιστορίες που αφηγούνται οι σύγχρονοι Έλληνες για τη σχέση τους με τη βιοτεχνολογία και τα γονίδια. Έργα της είναι: Δώρα ζωής μετά θάνατον. Πολιτισμικές εμπειρίες (2002), Ήπια διπλωματία (2013).
