Ο Adam Michnik γεννήθηκε το 1946 στην Πολωνία. Σπούδασε ιστορία, ασχολήθηκε με την πολιτική και τη δημοσιογραφία και σήμερα είναι αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης πολωνικής εφημερίδας Gazeta Wyborcza. Προερχόμενος από οικογένεια αφοσιωμένων κομμουνιστών, εξελίχθηκε σε θρυλική μορφή της πολωνικής αντιπολίτευσης στο σοσιαλιστικό καθεστώς. Φυλακίστηκε τόσο μετά τα γεγονότα του Μαρτίου του 1968, όσο και μετά την επιβολή στρατιωτικού νόμου το 1981, ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις πολωνικές συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης που οδήγησαν στις πρώτες εκλογές και στη νίκη της Αλληλεγγύης. Έργα του είναι: Cienie zapomnianych przodków (1978), Szkice (1981), La Chiesa e la sinistra in Polonia (1980), Listy z Białołęki (1982), Ugoda, praca organiczna, myśl zaprzeczna (1983). Takie czasy… (1985), Z dziejów honoru w Polsce. Wypisy więzienne (1985), Czego chcemy i co możemy. „Solidarność” i historia (1985), Polskie pytania (1987), Białe plamy (1988), La deuxième révolution (1990), The Church and the Left (1993), Diabeł naszego czasu. Publicystyka z lat 1985-1994 (1995), Między Panem a Plebanem (μαζί με τους Józefem Tischnerem και Jackiem Żakowskim, 1995), Confessions of a converted dissident (2001), Wściekłość i wstyd (2005), W poszukiwaniu utraconego sensu (2007), Wśród mądrych ludzi (2009), Szanse polskiej demokracji. Artykuły i eseje (2009), Kościół, lewica, dialog (2009), Dwie dekady wolności (2009), Przeciw antysemityzmowi 1936-2009 (τόμ. 1-3) (επιμ., 2010), Antyradziecki rusofil (2011).
