O Aλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπογκντάνοφ (πραγαμτικό όνομα: Mαλινόφσκι) γεννήθηκε το 1873 στη Ρωσία. Ασχολήθηκε με τις φυσικές επιστήμες, την πολιτική οικονομία, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και την πολιτική. Η συμμετοχή του στο λαϊκό και συνδικαλιστικό κίνημα του στοίχισε διαδοχικές συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτοπίσεις και εξορίες. Το 1896 έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος και από το 1903 σημαντικό στέλεχος των Μπολσεβίκων. Η θεωρητική και πολιτική του δραστηριότητα του εξασφάλισε αρχικά την αναγνώριση και τη στενή συνεργασία του Λένιν, αργότερα όμως επέσυρε τη σφοδρή κριτική του, ώσπου το 1910 ο Μπογκντάνοφ απομακρύνθηκε από το κόμμα. Συνέχισε ωστόσο την πολιτιστική και προπαγανδιστική δράση του, για να γίνει, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ένας από τους πρωτεργάτες της Πρόλετ Κουλτ. Το 1921 αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική σκηνή και αφοσιώθηκε στην ιατρική έρευνα. Ίδρυσε και διήυθυνε, από το 1926, το πρώτο ινστιτούτο μετάγγισης αίματος στον κόσμο. Εκεί βρήκε το θάνατό του το 1928, υποβάλλοντας τον εαυτό του σ’ ένα φιλόδοξο πείραμα. Σημαντικότερα έργα του είναι οι μελέτες Επιτόμο εγχειρίδιο της οικονομικής επιστήμης (1897), Βασικά στοιχεία μιας ιστορικής θεώρησης της φύσης (1898), Η γνώση από ιστορική άποψη (1901), Μελέτη πάνω στη ρεαλιστική θεώρηση του κόσμου (1902), Εμπειριομονισμός. Άρθρα περί φιλοσοφίας, 3 τόμοι (1904-1906), Η επιστήμη, η τέχνη και η εργατική τάξη (1909), Τα πολιτισμικά έργα της εποχής μας (1911), Η φιλοσοφία της ζωντανής εμπειρίας (1912), Τεκτολογία. Oικουμενική επιστήμη της οργάνωσης (1922), και τα μυθιστορήματα Ο κόκκινος πλανήτης (1908) και Ο μηχανικός Μένι (1912).
